Prolog » Revenge

 " Ciemność jest szczodra,

 jest cierpliwa i zawsze zwycięża, 

ale w samym sercu jej siły leży jej słabość: 

wystarczy jedna, jedyna świeca, by ją pokonać. 

Miłość jest czymś więcej niż świecą. 

Miłość potrafi zapalić gwiazdy."

   Weszłam do swojego biura. Zamknęłam za sobą drzwi i dłonią "wymacałam" ścianę w poszukiwaniu włącznika światła. Wcisnęłam guzik i do tej pory ciemne pomieszczenie oświetliło białe, rażące światło lampy. Zdjęłam swój płaszcz i odwiesiłam go na wieszak obok drzwi.
  Wydałam z siebie dziwny pisk połączony z jękiem widząc nieznajomego chłopaka siedzącego na fotelu za biurkiem. Zakryłam przerażona usta dłonią. Cofnęłam się o krok patrząc w oczy mężczyzny. Wydawało mi się, że go znam albo chociaż kojarzę, ale jednocześnie był mi tak bardzo nieznajomy.

   - Nawet o tym nie myśl.- warknął groźnie, gdy moja dłoń zetknęła się z klamką. Spuściłam z niego wzrok i ujrzałam załadowany pistolet leżący na blacie, którego jedna dobrze wycelowana kula odebrałaby mi życie. Przeraziłam się jeszcze bardziej. Miałam wrażenie, że on też słyszy mój przyśpieszony o kilka razy puls.
  Puściłam metalową gałkę. Oczy zaczęły mnie piec od napływających do nich łez.

   - Usiądź.- nakazał oschle wskazując ręką fotel naprzeciwko niego. Rządził się tak jakby był u siebie, ale w tym momencie wolałam nie zwracać mu o to uwagi. Przełknęłam ciężko ślinę podchodząc bliżej krzesła. Serce zabiło mi jeszcze szybciej kiedy nieznajomy wziął do ręki pistolet i zaczął bawić się jego lufą.

Huh, no to mamy prolog! Tak jak zapowiadałam rozdziały będę wstawiać od kwietnia. ;) 

Nie chcę tu niepotrzebnie przedłużać więc... Do napisania xx.

Mam nadzieję, że wytrzymacie te 3 miesiące (nawet nie). ;D

 Bye! ♥

//Hemmingsowa